Door het verlies van mijn vader en het beëindigen van mijn relatie stortte ik me eerst volledig op mijn werk, maar ik merkte al snel dat ik mezelf kwijtraakte. Maandenlang voelde ik me moe, verdoofd en kon ik moeilijk bij mijn gevoel komen.

Dit gebeurde rond mijn dertigste, toen besloot ik mij serieus verdiepen in de spirituele wereld, helaas niet langer enkel uit nieuwsgierigheid, maar uit pure noodzaak. Dit was het moment dat ik besefte dat ik echt aan rouw- en traumaverwerking moest beginnen. Want het verlies van mijn vader bracht ook jeugdtrauma’s naar boven die ik had weggestopt.

​

​In mijn zoektocht naar heling begon ik met therapie, maar ik voelde dat ik met mijn rationele geest niet alles kon bereiken. Daarom ben ik verder gaan zoeken en heb ik de afgelopen jaren intensief innerlijk werk gedaan: van ademwerk en Vipassana tot plantmedicijnen. Elk van deze ervaringen, soms prachtig en soms pijnlijk, was een belangrijk stap in mijn helingsproces en heeft me gevormd tot wie ik nu ben.