Mijn vader kwam plotseling te overlijden en niet veel later kwam er onverwachts een einde aan mijn toenmalige relatie. In eerste instantie stortte ik me volledig op mijn werk, maar ik merkte al snel dat ik mezelf kwijtraakte. Ik wist niet meer wie ik was zonder de rollen waarmee ik me zo sterk identificeerde.

 

Maandenlang voelde ik me uitgeput en verdoofd, en ik kon moeilijk bij mijn gevoel komen. Ik stopte pas met overleven toen ik fysiek en mentaal écht niet meer verder kon. Somber en uitgeput was ik ten einde raad, ik herkende mezelf niet meer.

​

Toen besefte ik dat ik aan rouw- en traumaverwerking moest beginnen. Het verlies van mijn vader bracht bovendien jeugdtrauma’s naar boven die ik jarenlang had weggestopt.

​

In mijn zoektocht naar heling begon ik met praattherapie, maar ik voelde dat ik met mijn rationele geest niet overal bij kon komen. Daarom ben ik verder gaan zoeken en heb ik de jaren daarna intensief innerlijk werk gedaan. Ik beoefende bijna dagelijks yin yoga en meditatie om tot rust en stilstand te komen. Ook deed ik systemisch werk, ademwerk, ging ik op Vipassana-retreat en nam ik verschillende soorten plantmedicijnen.

​

Elk van deze ervaringen, soms prachtig en vaak tegelijkertijd ook pijnlijk,  was een belangrijke stap in mijn helingsproces en heeft me gevormd tot wie ik nu ben.